Badania

Główne kierunki badań naukowych w Instytucie Filologii Słowiańskiej UAM:

  • literaturoznawstwo zachodnio- i południowosłowiańskie w ujęciu typologicznym i konfrontatywnym na tle ogólnosłowiańskim, środkowoeuropejskim i bałkańskim;
  • studia geokulturowe koncentrujące się na przemianach społeczno-historyczno-politycznych Bałkanówм genderowe i transkulturowe badania bałkanistyczn;
  • kulturoznawstwo słowiańskie oraz badania etnokulturowe nad tożsamością Słowiańszczyzny południowej, a także nad ideami i mitologią narodową;
  • językoznawstwo słowiańskie;
  • biblistyka i paleografia słowiańska;
  • onomastyka słowiańska;
  • ikonosfera Słowiańszczyny Południowej i Zachodniej.

    • Literaturoznawstwo zachodnio- i południowosłowiańskie w ujęciu typologicznym i konfrontatywnym koncentruje się na badaniach bułgarskiej, czeskiej, chorwackiej i serbskiej poezji i prozy (periodyzacja XX-wiecznych nurtów artystycznych i estetycznych w literaturze bułgarskiej, typologia bułgarskiego modernizmu i symbolizmu i ich postsymbolistyczne przekształcenia; awangardowe nurty literatury chorwackiej, serbskiej i czeskiej XX wieku, serbska i chorwacka powieść historyczna oraz problemy związków literatury i etnosu).
    Kulturoznawstwo słowiańskie oraz badania etnokulturowe nad tożsamością Słowiańszczyny południowej doprowadziły do ukonstytuowania się w Poznaniu centrum badań slawistycznych postrzegających w niekonfrontacyjnej perspektywie dwie Slavie, które z jednej strony rozdziela linia graniczna na część prawosławną i łacińską, a z drugiej – limes dzielący całą Europę na Wschód i Zachód. Kilka zorganizowanych konferencji i tomów pokonferencyjnych stanowią o dorobku i szczególnym wizerunku poznańskiej slawistyki na tym polu badawczym.
    Językoznawstwo słowiańskie – badania Instytutu skupiają się na gramatyce porównawczej mówionych i pisanych języków słowiańskich, zwłaszcza w zakresie leksykografii i leksykologii, onomastyce słowiańskiej oraz dyskursie medialnym (komunikacja masowa, język Internetu, programów telewizyjnych i przekazu reklamowego; środki perswazji językowej); historia idei wspólnego języka słowiańskiego; historia slawistyki; rola kontaktów językowych w powstaniu i rozwoju języków słowiańskich.
    Biblistyka, paleografia słowiańska, paleoslawistyka – rozwój pisma i piśmiennictwa cerkiewnosłowiańskiego, modele kultur obszaru Slaviae Orthodoxae; pozycja i rola Biblii w kulturze (kulturach słowiańskich), tekst biblijny jako wzorzec dla piśmiennictwa starosłowiańskiego; analiza i interpretacja tekstu biblijnego w kontekście adaptacji wielkich idei w kulturach (literaturach) słowiańskich.