Fakultety

Ideą fakultetu jest seria niezobowiązujących spotkań z nieoczywistymi i nadal fascynującymi światami, które w swojej, często quasi-autobiograficznej twórczości projektuje Bohumil Hrabal. Światy te stanowią osobliwy przeplot tematów przestrzennych, kulturowych (z naciskiem na dystynktywne dla czeskiego pejzażu elementy obyczajowości piwno-barowej), historycznych, egzystencjalnych etc.: wszystkie te warstwy podszyte są przy tym doświadczeniami, postaciami i wydarzeniami wywiedzionymi z życia samego pisarza, który je w znakomity stylistycznie i niepowtarzalny sposób wprowadza w ramy osobliwych fikcji. O ich niezwykłości decyduje nie tylko szczególny koloryt deskrypcji, korzystających z ekspresjonistycznej z ducha umiejętności łączenia rożnych estetyk, ale również pełne nostalgicznego dystansu nastawienie na ekspozycję jednostkowego przeżywania stanów w optyce ludzkiej egzystencji elementarnych, śmiechu i smutku, euforii i rozpaczy, życia i śmierci. Pisarstwo Hrabala – to także możliwość obcowania z czeską wersją realizmu magicznego, który staje się swego rodzaju mechanizmem obronnym w obliczu okrucieństwa historii i wszelkich niedoskonałości świata, w tym również ludzkich ułomności, o których pisarz opowiada przez pryzmat charakterystycznej dla niego groteski. Spotkania z niezwykłym idiomem czeskiego pisarza mają na celu odsłonięcie i przestudiowanie takich tematycznych i formalnych kręgów, jak:

Konteksty autobiograficzne i wybór kaskaderskiej strategii tzw. „życiopisania”

Tematy przestrzenne (z arkadyjskim Nymburkiem i magiczną Pragą na czele) w świetle literackiej geopoetyki

Demony historii (niemiecka okupacja, życie w komunistycznej Czechosłowacji)

Liryczno-groteskowe osobliwości stylu: w stronę narracji uważnej, czułej, ale i tragicznej

Hrabalowski realizm magiczny podszyty sensualną wizyjnością – intersemiotyczny romans ze sztuką filmową